moskituflugur bunar ad eta mig upp til agna. vonandi verda einhverjar leyfar fyrir ykkur hin. annars farid tid bara beint i desertinn

Stofan 

Stofan 

gangurinn - segir sig sjalft kannski :) 

mitt einka badherbergi 

Herbergid mitt 

Koss til ykkar sem eigid hann skilid! 

Eldhusid 

Í fréttum er þetta helst...

Á föstudaginn var lauk kynningarvikunni í skólanum. Hún var mjög áhugaverð að mörgu leyti og upp úr standa þeir tveir dagar sem fóru í "team building" prógrammið. Í því fólust allar mögulegar æfingar til að fá fólk til að kynnast bekkjarfélögunum og til að taka á því hvernig við vinnum saman í hópum. Eftir að hafa farið á vínfestivalið á fimmtudagskvöldið var ég í rólegum fíling á föstudagskvölið, sat heima, hékk á netinu og spjallaði við sambýliskonur mínar tvær. Við erum búnar að gera íbúðina okkar nokkuð kósý bara - eftir nokkrar Ikea ferðir - svo þetta er bara allt hið ágætasta. Laugardagurinn var í rólegri kanntinum líka, við elduðum fyrstu heimagerðu kvöldmáltíðina og skelltum okkur svo að hitta nokkra bekkjarfélaga.

Í gær var fyrsti alvöru skóladagurinn. Ég mætti klukkan níu og fékk að sitja eins og sardína á svona samtengdum bekkjum með áföstum pínulitlum borðum. Kennarinn blaðraði mest um sjálfan sig og dýrðardagana þegar hann vann hjá ameríska fótboltafélaginu Lakers. Þess á milli lagði hann línurnar um það hvernig eigi að skrifa ferilskrá og sagði svo brandara inn á milli sem flestum virtist líka nema mér. Ég hef ákveðið að hætta í þessum kúrsi. Eftir hádegi tók svo við öllu áhugaverðara efni, hið alþjóðlega lagalega umhverfi . Þar vatt kennarinn sér beint að efninu og úr varð hinn ágætasti tími. Eftir skóla fór ég að kaupa penna og blöð og stílabækur og svona skóladót og afvegaleiddist til að skoða ýmislegt fleira í mollinu sem ekki var svo sem þörf á. En úr varð góður dúllerísdagur.

Í dag er ég búin að sitja heima og læra, fara út og kaupa mér mánaðarpassa í strætó og ensk-ungverska orðabók, kaupa í matinn og næst á dagskrá er að malla eitthvað úr því sem kom upp úr pokunum. Það er hægara sagt en gert að kaupa inn þegar allar innihaldslýsingar eru á ungversku svo það verður spennandi að sjá hver útkoman verður.

Þetta er Lára Kristín Skúladóttir sem talar frá útlandi.

Kvoldverdur i bodi skolans annan daginn i kynningarvikunni. Allratjodakvikindi. 

Team building folst medal annars � ad mala mynd  

Mikil einbeiting og listr�n tjaning 

Meistaraverk hopsins mins.  

Partur af bekknum minum a vinfestivali i kastalanum. 

Sagan af Stefáni

Eftir þriggja daga dvöl í Búdapest sem að mestu hafði verið varið í íbúðaleit, skólastúss og rölt um bæinn, ákváðum við Óli að leggja leið okkar að kastalanum. Við tókum tramma yfir á Búda-síðuna og fundum fljótlega kláf sem tók okkur upp hæðina. Þegar upp var komið bjuggum við okkur undir að rölta um kastalasvæðið í rólegheitum þegar afar kátur karl vatt sér upp að okkur. Það fyrsta sem við sáum af honum var risastórt, rautt og flagnað nefið, ljósir úfnir lokkarnir og ennþá úfnara yfirvaraskeggið sem líktist helst gömlum og mikið notuðum kústi, síðara öðru megin. Við héldum í fyrstu að hér væri kominn glaðbeittur róni því lundin var svo létt og nefið svo rautt. Hann spurði okkur hvaðan við værum og hrópaði kátur: Reykjavík! til að sýna kunnáttu sína. Í ljós kom að hér var á ferð mikill menntamaður. Hann talaði í einni romsu með taktföstum hrynjanda, kynnti sig sem Alexay István og sagðist vera Ungverskur leiðsögumaður og bauð okkur þjónustu sína. Sagðist geta boðið okkur 45 mínútna túr um kastalasvæðið þar sem hann myndi segja okkur frá sögu staðarins og ekki síður segja frá öllum styttum og byggingum á ekki einungis fróðan heldur gamansaman hátt. Hann myndi auk þess svara öllum okkar spurningum af nákvæmni og heiðarleika og segja okkur frá stöðum borgarinnar sem einungis innfæddir gætu frætt okkur um. Þar að auki gætum við stoppað á leiðinni og gætt okkur á cappuchino ef svo lægi á okkur. Þetta var tilboð sem við gátum ekki hafnað. Við gengum af stað. Stefán lagði mikla áherslu á að finna góða staði til myndatöku og var mjög svo tilbúinn til að taka myndir af okkur við öll helstu monúment. Á hverju horni mátti finna tilefni til að taka nýja mynd – panorama view – með okkur skötuhjú í forgrunni að sjálfsögðu (Óla til mikillar ánægju enda mikið fyrir sviðsljósið). Góð lausn þótti okkur að fá Stefán sjálfan til að sitja fyrir á nokkrum myndum svona til að auka fjölbreytni myndasafnsins. Eftir margar gamansögur, leikræn tilþrif og fjöldann allan af myndum var komið að kaffistund. Stefán leiddi okkur inn um stórar dyr og sagði ákaft að hér væri að finna cappuchino. Við höfðum gengið fram hjá kaffihúsi á leið okkar og áttum von á einhverju svipuðu. Innan við dyrnar mátti finna gang með Nescafé sjálfsala. Hann mælti eindregið með choco cappuchino og sagði það vera alveg einstaka blöndu. Væri búinn að fá sér tvo bolla þá þegar þann daginn. Efir kaffið héldum við af stað á ný endurnærð, hlustuðum á frásögn karlsins um sögu þjóðarinnar, skildum oft á tíðum aðeins helming þess sem sagt var en höfðum þó gaman að. Að lokum komst vinur okkar að því að ætlun mín væri að dvelja fram að jólum í Búdapest. Við það dró hann upp blað og penna, skrifaði nafn og símanúmer ef vera kynni að ég vildi hitta hann á ný og sagði: Tell your friend you met a funny man with mustache!

Svo ef þú lesandi góður átt leið um Búdapest og langar til að eiga góða, gamansama og fræðandi stund með Stefáni þá færðu fúslega númerið!

Þetta var sagan af Stefáni.

Ungverski vinur okkar Stefan, segi ykkur soguna af honum vid taekifaeri 

City Park og Oli 

Panoramaview fra kastalanum, Parlamentid i baksyn vinstra megin 

Ola dreymir um svona Trabant 

Komin i skolann 

Fyrstu dagarnir � Budapest