Strákarnir MÍNIR

Ó Ó Ó vÓÓÓÓ
Hvílík spenna! Hvílíkur ÆSINGUR! Stelpurnar voru að fara á límingunni og þar með talin ég! Vóóóóóóóó.... og Alfreð Gísla maður! Hvílíkt hönk með hendurnar upp í loft og tunguna frammi í gómi! Við vorum alveg að vinna þetta maður! Ég og Robbi og Óli Stef.... við vorum að taka þetta! Sáuð þið snúningsmarkið hjá Robba í fyrri hálfleik? Ég kennd´onum´etta. Geðveikur leikur, geðveik spenna. Mér gæti bara ekki verið meira sama hvort við komumst í fimmta sætið eða ekki núna, ekki á þessari stundu. Ó mæ gooooooood skilurðu.

Stelpuhandboltakvöld þar sem höndum var klappað og fótum stappað. Svo ótt og títt að nágranninn á neðri sá sig tilneyddan til að nota kústinn til að banka upp í okkur á móti. Vóóó maður. Strákarnir OKKAR stóðu sig vel. Gæti vart verið stoltari af þeim. Glitruðu tár á hvörmum í stofunni er við hlustuðum á rúv eftir útsendingu og heyrðum í þeim vonsviknum og brotnum. Og Ulrich tapar sko geðveikt í hver-er-sætasti-þjálfarinn-keppninni!!!!!!!! Já púúúú.

Áfram Pólland!