Bööhöööö...

...nú er mér illt í hálsinum og hálfóglatt og er andvaka. Það er ekkert svo gaman.

Það var samt gaman í gær því þá átti Óli afmæli og við héldum virðulegt afmælisboð fyrir ömmur of afa og heldra fólk. Það er því búið að gera jólahreingerninguna á þessum bæ (fóru nú bara tveir dagar í að skúbba skítnum burt svei mér þá) - Í dag festum við svo kaup á dýrðarinnar litlu og dásamlegu jólatré. Ég vildi nú helst setja það upp og skreyta strax í dag en það fékk ekki mikinn hljómgrunn meðal annarra heimilismeðlima (Óla og Hlöðvers jólagríss). Ég bíð því bara spennt eftir að Þorláksmessa gangi í garð.

Forréttindi eða bögg - það er stóra spurningin!

Að skrifa ritgerð er langt lærdómsferli.

Í dag finnst mér eins og ég sé búin að læra eitthvað.

Það er samt erfitt að segja nákvæmlega hvað það er.

Það eru forréttindi að fá að pæla í einhverju efni á áhugasviði manns í svo langan tíma.
(sagði námsráðgjafinn sem hélt fyrirlestur um lokaverkefnavinnu í skólanum mínum)

Ég er sammála henni.

Mér finnst það samt ekki alveg jafnmikil forréttindi að þurfa að skrifa allar þessar pælingar niður á blað í rökréttu samhengi og allt í réttri röð til að það verði auðlesið fyrir aðra sem gætu viljað pæla í því sama.

Það er eiginlega pínu bögg.






(p.s. ég er byrjuð að prjóna lopapeysu á Óla - jííííhaaaa)

Meiri snjó meiri snjó meiri snjó

Loksins snjóar þannig að sjáist hvítt á jörð!!! Jibbí og húrrrraaa!!!
Þetta passar svo miklu betur við aðventuljósin og jólakonfektið heldur en rigning og rok!
Ég er búin að bíða eftir snjónum frá því um miðjan nóvember (um það leyti sem ég kveikti á aðventuljósinu í fysta sinn) svo það var alveg kominn tími á hann.

Nú eru konfekttegundirnar orðnar tvær og sú þriðja í bígerð. Mér hefur sannarlega tekist að búa til konfekt sem gæti hlotið titilinn "Ljótasta konfekt Íslandssögunnar" en ég held samt þetta sé eins og með fiskana...þeim mun ljótari sem þeir eru þeim mun betri á bragðið - og ég held mig fast við það.

Nú er líka loksins búið að klára að flísaleggja á baðinu hjá okkur svo það verður hægt að fara í jólabaðið hér á Hverfisgötunni - kominn tími á góða sturtu eftir tveggja mánaða úthald í sturtuleysi og iðnaðarmannadrullumalli. Nú fer að verða óhætt fyrir ykkur öll þarna úti að koma í heimsókn án þess að þurfa að hræðast það að sokkar verði skítugir og heimafólk illa lyktandi. Halelúja!

Hvað er í matinn?

Hver kannast ekki við þessa eilífðarspurningu og þá raun sem það getur verið að leitast við að svara henni? aftur og aftur og aftur...

Hér er lausnin: Hvaðerímatinnpunkturis

Nú geta þreyttar húsmæður og hugmyndasnauðir húsfeður hætt að hafa alltaf bara hakk og spaghettí og fajitas til skiptis og hrísgrjónagraut til hátíðarbrigða því hvaðerímatinnpunkturis tekur af okkur ómakið. Þetta kallar maður þjónustu!

Vildi bara að það væri líka til svona: hvareriðnaðarmaðurinnpunkturis :)

Yfir og út

Þjóðarátak

Jæja þá. Nú er kominn tími til að láta gamminn geysa um iðnaðarmenn. Ég legg til þjóðarátak um það að gefa öllum iðnaðarmönnum landsins SKIPULAGSBÓK að gjöf - helst með blikkandi ljósi, ílu og titrara sem gefa til kynna þegar þeir eru ekki að mæta á staðinn sem þeir höfðu lofað sér þann daginn.

Þeir sem vilja styrkja þetta málefni vinsamlegast leggið þúsund krónur inn á reikninginn minn!

Annars er þetta nú allt í lagi því ég - og annað fólk - hef nú ekkert annað mikilvægara að gera við tímann en að bíða spennt heima eftir iðnaðarmönnum sem hvorki láta sjá sig né í sér heyra. Að þurfa að bíða heima eftir iðnaðarmanni sem aldrei kemur er til dæmis ljómandi afsökun til að skrópa í vinnu dag eftir dag eftir dag með góðri samvisku. Ekki satt?

Og hvers vegna ætti maður að vilja fara út úr húsi í heilan dag þegar maður gæti mögulega átt von á því að iðnaðarmaður sjái sér ef til vill fært að mæta "einhvern tímann" þann daginn? Þá unir maður sér glaður við að sitja heima í rólegheitunum og njóta þess að fá ef til vill, mögulega, og ef lukkan er með manni, heimsókn þann daginn frá iðnaðarmanninum sem lofaði að koma í fyrradag.

Já, ég sé ekki aðra lausn en að styðja dyggilega við bak iðnaðarmanna landsins með veglegri gjöf sem gæti hjálpað þeim að muna hvert þeir ætla nú að fara og hvað þeir ætla að gera upp á hvern einasta dag - því það virðist vera landlægur og alvarlegur veikleiki þessarar, annars þörfu og hraustu stéttar, að skrifa ekkert hjá sér og gleyma.

Tökum nú höndum saman og styðjum strákana okkar!

Stundum þarf svo lítið til að gleðja mann :)

Nokkrar skemmtilegar myndir frá Ítalíu-fríinu

púha

púha...það er ekkert grín að hafa titilinn "húseigandi" - allur dagurinn hefur farið í símtöl og samtöl við pípara, nágranna, fasteignasölu og fyrri eiganda - og fleiri en eitt og fleiri en tvö við flesta aðila. Nú er ég kominn með spenning í magann og skjálfta af öllu ruglinu. Málin þó líklegast eitthvað að leysast og allt í góðu - en tekur einbeitinguna frá öllu öðru á meðan. pÚhA

Sumarsæla

Sumarbústaðasæla átti sér stað um helgina. Við Óli lögðum af stað í Skorradalinn hvort í sínum bíl...svona er nú bílaveldið á manni :) með sinn hvorn einkabílstjórann - á föstudaginn var. Veðrið lofaði góðu og fjögur(við óli og einkabílstjórarnir)lögðum við af stað í fjallgöngu á Skessuhornið ógurlega. Þúfur og ár voru sigraðar við mismikla gleði þó. Ég var ekki jafnglöð alla leiðina allavega - enda ekki mikil fjallageit þó að steingeit sé. Það var nú samt indælt að dröslast þetta í svona góðu veðri og kappið jókst eftir því sem ofar dró. Þegar grasið var við það að enda og möl og grjót að taka við fannst mér nú þó nóg komið og farið að hvessa heldur mikið og ákvað að snúa við við annan mann (aðra konu). Fræknir fjallagarparnir úr hinum bílnum héldu áfram inn í þokuna. Mér leist nú ekki á blikuna þegar þeir hringdu tveimur tímum seinna og sögðust þá vera á toppnum, á fjórum fótum í klettunum með þverhnípið fyrir neðan sig. Glaðir komu þeir svo heim sex tímum eftir að lagt var af stað - en þá höfðum við stelpurnar sturtað okkur, opnað vínflöskuna, útbúið matinn og beðið, nartað í kex og osta og beðið og beðið. Grillmaturinn var loks snæddur um miðja nótt. Södd og sæl fórum við í háttinn og sóluðum okkur það sem eftir lifði helgar. Nú er ég bara ein brunarúst - sæl og glöð eftir góða helgi og nýt þess að blogga um atburði helgarinnar í stað þess að lesa greinina um small firm internationalisation - því það er svo gott að blogga á bókhlöðunni!

obbobbobbb

Mikið óskaplega líður tíminn hratt. Maður skrifar að það sé að koma helgi og veit ekki af því fyrr en það er bara AFTUR að koma helgi! Og hvað varð manni úr verki síðan síðast? Tja það er nú góð spurning. Sumarið er tíminn. En hvert fór tíminn? Því sumarið er hálfnað - svo gott sem. Ekki það að margt skemmtilegt hefur drifið á daga mína það sem af er liðið sumri, kaffiboð og afmæli og matarboð og sólarhangs og sundlaugagrín og leikhúsferð og ég veit ekki hvað og hvað...og ritgerðaskrif...ha? bíddu ritgerð?

obbobbobbb

Það er að koma helgi!

Skemmtilegt

Nýr lífsstíll?

Kaffiofgnótt á laugardagsmorgnum í stað skemmtanaofgnóttar á föstudagsnóttum....

Í stað þess að fara út í öl í gærkvöldi, sem var föstudagskvöld, ákváðum við hjúin að fara snemma að sofa og vakna snemma í morgun, á laugardagsmorgni, svona til að prófa líf morgunhananna einu sinni. Það tókst með ágætum að vakna um níu leytið - vorum svo komin út á Laugaveg um klukkan tíu. Tveir kaffibollar á fastandi maga úti í Mallorkaveðri, sitjandi fyrir utan tíu dropa, hlustandi á dönsku gamalmennin og amerísku gamalmennin og sitt hvað fleira sem fyrir eyrum varð í túristaparadísinni Reykjavík. Einu sinni talaði maður um að það væri ekki þverfótandi fyrir Íslendingum á Strikinu - nú er ekki þverfótandi fyrir dönum á Laugaveginum! Svona breytist nú sitt hvað með tímanum. Jæja, því næst var förinni heitið í Skífuna að hlusta á vel valda nýja íslenska tónlist. Þar hrifumst við einna helst af B.Sig og Fnyki og ákváðum að styrkja þessa listamenn í stað þess að ræna þeim á netinu...góðverk dagsins myndi ég segja. Röltum því næst niður á Austurvöll, sóluðum okkur meira og drukkum meira kaffi - ennþá á fastandi maga - úr því varð góður magaverkur - þó betra að vera með kaffimagaverk en áfengisælupest (góður punktur!) Sátum í þónokkurn tíma í sólinni, skoðuðum mannlífið og nutum. Skoðuðum svo Austurríkið og dýrðirnar þar og röltum í rólegheitum heim á leið með viðkomu í bakaríinu. Smurðum nestiskörfu og fórum í pikknikk í nýja garðinum hjá Hannesi. Vorum þar í allnokkurn tíma áður en leiðin lá heim á ný............og þá var klukkan rétt rúmlega tvö - kannski hálfþrjú!!!! ...og allur dagurinn eftir bara!!! Vóóóóó!!!!! HA??? Já, svona getur verið ágætt að vera morgunhani um helgar.

Eftir þetta erum við búin að setja saman Ikea dót, taka upp úr kössum og gera fínt hérna heima, fá þrjár heimsóknir - sem ekki sköruðust - elda dýrindis mat og auk þess heklaði ég sex dúllur (bara 37 eftir núna) og kláraði að prjóna bolinn sem ég byrjaði á fyrir tveimur árum. Morgunstund gefur líklegast bara gull í mund eftir allt saman.

Nú er bara spurningin hvort þessi nýjung sé komin til að vera...

Í dag fór ég á bókhlöðuna

Það var gaman

MUNA...

....ekki velja mér innanhússmálun sem ævistarf

....hekla dúllur eins og vindurinn

-

Lufsa

Í dag tók ég til í gamla fataskápnum mínum heima hjá mömmu og pabba. Setti í poka það sem ég er löngu hætt að nota og ætla að gefa í rauða krossinn og svo í annan poka það sem er orðið svo gamalt og ljótt og blettótt að það má bara fara í tunnuna. Samt er heilmikið eftir sem ekki fékk að verma neinn poka. Föt sem eru heil og fín og ég notaði fullt í gamla daga - föt sem jafnvel má lífga við á ný, kannski klippa neðan af eða bara skella sér í á góðum nostalgíudegi. Svo fann ég líka þennan fína kjól sem ég var bara alveg búin að gleyma að ég ætti. Svo þegar Óli segir næst: hvað, er þetta eitthvað nýtt? Þá get ég bara með góðri samvisku sagt: Þessi gamla lufsa!

Heyrst hefur að skrif mín hér þyki nokkuð súr á köflum og lítið upplýsandi. Því vil ég fræða fólk um það að ég er flutt til Íslands og bý nú með ástarmaka mínum á Hverfisgötunni í hinni nýju og litríku íbúð. Þar hyggst ég verja næstu mánuðum í lokaverkefnavinnu sem er ennþá á frumstigi. Málningar og litavinnunni er þó ekki lokið enn og margt af fallegum hlutum verma ennþá kassa í stofunni. Það er samt gott að eiga nýtt heima sem er meira að segja heima heima (nú á ég bara eitt heima en ekki þrjú sem er mikill léttir - tja kannski eitt og hálft).

Þá vitið þið það.

Litablogg

Gulur og hvítur og fjólublár og blár og málarahvítur - þetta eru allt fallegir litir í heimilislitrófinu á Hverfisgötunni. Litirnir sem gefa lífi mínu lit er ég sit og les og reyni að finna út úr því hvað í ósköpunum ég geti nú skrifað heila mastersritgerð um. Ekki skemma fyrir sterkfagurbleiku rúmfötin nýju sem gæða litrófið ákveðinni dýpt og gleðja augun þegar tekin er hvíld frá amstrinu. Bleiki liturinn harmónerar líka vel við dauffjólubláa gluggavegginn í svefnherberginu.

Lifum lífinu í lit.

Flutningsundirbúningur hafinn

Þá er komið að því. Flutningsundirbúningur er formlega hafinn. Í dag kom ég 20 flyttekössum í hús. Sagði sölumanninum hátíðlega að ég ætlaði að fá 20 kassa, spurði svo hvort hann héldi að ég gæti borið þá alla sjálf. Hann svaraði - hvis du er motiveret - Það vantaði ekki mótivasjónina en ég ákvað þó að fara tvær ferðir. Það var meira en að segja það að halda á þessum ferlíkum heim. Ég prófaði að hafa þá á höfðinu og hvaðeina, var fegin hjálpinni þegar ég fékk Steinunni nágranna með mér til að sækja seinni posjónina. Nú er hins vega ekkert sem hamlar því að fara að setja ofaní kassa. Hvað á að fara með? Hvað á að verða eftir? Reyni að grisja ruslið frá gersemunum. En þetta er allt svo ómissandi...eldhúsborðið sem fannst í ruslinu en er svo design, rúmið sem er yndislega stórt, allar bækurnar sem ég náði ekki alveg að klára í skólanum en hef mjög fögur fyrirheit um að gera góð skil í frístundum í framtíðinni.

-Tilgangur lífsins-

Tilgangur lífsins? Hvernig get ég verið ein inn í mér, ein inni í hausnum á mér. Og enginn annar kemst þangað – hversu mikið sem ég vildi leyfa það. Hvernig getur annað fólk verið með samskonar sjálf og ég – án þess að ég muni nokkurn tímann fá að skyggnast inn í hausinn á því. Hvað er ég? Hvað verður um sjálfið mitt þegar ég dey? Verður sjálfið mitt einn stór og ruglingslegur draumur? Af hverju geri ég allt sem ég geri? Af hverju finnst mér mikilvægt að ganga í skóla? Til að geta lifað betra lífi – seinna? Hvað með núið? Hvenær kemur seinna-ið? Það kemur aldrei. Ég lifi alltaf í núinu. Ég hlýt að ganga í skóla til að njóta núsins – til að njóta þess sem það gefur mér að læra. Af hverju ætti ég annars að hafa fyrir því? Ég hlýt að sækja um vinnu til að njóta þess á hverjum degi að gera eitthvað sem ég veit að ég geri vel – eitthvað sem gefur mér lífsgildi – á meðan á því stendur. Af hverju ætti ég annars að gera það – til að ég verði hamingjusamari seinna? Tilgangur lífsins hlýtur einfaldlega að vera að lifa í núinu - að njóta þess sem gerist núna – því seinna-ið kemur aldrei.

Ætli maður viti að maður hefur verið of lengi að læra einn á bókasafninu þegar svona hugsanir leita á mann á laugardagskvöldi?

Viðskiptahornið

Ég rakst á alveg ótrúlega áhugavert blogg í gærkvöldi, ætlaði varla að geta slitið mig frá því til að fara að sofa þó klukkan væri að ganga tvö og skóli klukkan 8. Deili því hér með með ykkur sem hafið áhuga á að fræðast um viðskiptamódel, hugleiðingar um stjórnun, stefnumótun, nýsköpun og álíka nördaskap http://business-model-design.blogspot.com/. Höfundurinn er ráðgjafi á á sviði stjórnunar og stefnumótunar og deilir með lesendum hugleiðingum sínum og áhugaefnum. Setur fræðin í skemmtilegan og auðlesanlegan búning. Hver hefur ekki gaman að þessu? Maður spyr sig...

Tek sjálfa mig á sálfræðinni...

Jæja, nú nenni ég ekki þessari sjálfsvorkunn lengur. Nú er um að gera að bretta hendur fram úr ermum, kafa lengst upp að öxlum, klípa í löngutöng og bókstaflega þvinga hendina út úr fjárans erminni. Já og HANANÚ. Er það ekki bara á gætt plan! Ætli það fáist útúrermihandaþvingari í Silvan eða Húsasmiðjunni kannski? Það væri nú vert að athuga það - kannski ég gæti orðið rík á þessari hugmynd. Það er nefnilega einmanalegt og erfitt verkefni að koma sér af stað í lokaverkefnavinnu. Mikil áskorun skal ég segja ykkur. Þess vegna hef ég ákveðið, bara akkúrat í dag, að ég ætli að (reyna að) HÆTTA að horfa skelfingaraugum á komandi mánuði. Þess í stað mun jákvæðni ríkja í sál minni og huga og hjarta og gleði og hamingja og eftirvænting fær að koma í stað hræðslu og hryllings. Já GLEÐI og EFTIRVÆNTING!!!!!!!! Það er SPENNANDI og GAMAN að FÁ að vinna lokaverkefni, fá að einbeita sér að ákveðnu verkefni í langan langan tíma og sökkva sér ofan í það og bara það og ekkert annað. Það er GAMAN! Ég er GLÖÐ og SPENNT og MÓTIVERUÐ og það er GAMAN!




Þeir sem verða varir við önnur viðhorf í fari mínu á næstu mánuðum mega gjarnan minna mig á þetta blogg.

Ein ég sit og sauma....

AAAaaaaaaaalein.

Vorkennið mér núna.

Takk.

Strákarnir MÍNIR

Ó Ó Ó vÓÓÓÓ
Hvílík spenna! Hvílíkur ÆSINGUR! Stelpurnar voru að fara á límingunni og þar með talin ég! Vóóóóóóóó.... og Alfreð Gísla maður! Hvílíkt hönk með hendurnar upp í loft og tunguna frammi í gómi! Við vorum alveg að vinna þetta maður! Ég og Robbi og Óli Stef.... við vorum að taka þetta! Sáuð þið snúningsmarkið hjá Robba í fyrri hálfleik? Ég kennd´onum´etta. Geðveikur leikur, geðveik spenna. Mér gæti bara ekki verið meira sama hvort við komumst í fimmta sætið eða ekki núna, ekki á þessari stundu. Ó mæ gooooooood skilurðu.

Stelpuhandboltakvöld þar sem höndum var klappað og fótum stappað. Svo ótt og títt að nágranninn á neðri sá sig tilneyddan til að nota kústinn til að banka upp í okkur á móti. Vóóó maður. Strákarnir OKKAR stóðu sig vel. Gæti vart verið stoltari af þeim. Glitruðu tár á hvörmum í stofunni er við hlustuðum á rúv eftir útsendingu og heyrðum í þeim vonsviknum og brotnum. Og Ulrich tapar sko geðveikt í hver-er-sætasti-þjálfarinn-keppninni!!!!!!!! Já púúúú.

Áfram Pólland!

Bíó

Hafið þið einhvern tímann lent í því að það standi enginn upp eftir að myndin í bíó er búin fyrr en löngu eftir að skroll-listinn er búinn og tónlistin og allt slökkt, af því að allir sem voru að horfa á myndina eru svo uppteknir af að ræða plottið í henni og velta fyrir sér hvað hafi í raun og veru gerst að þeir bara beinlínis gleyma því að fara úr bíóinu? Ég lenti í því í kvöld. Magnað.

Og fyrir valinu varð......daddaradddarææææ.....

We come from the land of the ice and snow, From the midnight sun where the hot springs blow.

Ohhh baby please take me hoooooooome.....

Já lesendur góðir - rokk og ról - we are on our way to ICELAND

Ísland ó Ísland, landið sem hefur okkur alið
og er okkur í hjarta falið
þar hafa tær okkar kalið.


Yfir og út

Ó mæ god Ó mæ god

Ísland eða Danmörk - það er stóra spurningin!

Hvað finnst þér?

p.s. gleðilegt ár Hilla!